Ένα από τα πρώτα ερωτήματα που έθεσαν οι αρχαίοι φιλοσόφοι παρατηρώντας τα ζώα ήταν σε τι διαφέρει ο άνθρωπος από αυτά και εάν έχουν λογική, όπως τον άνθρωπο.
Οι άνθρωποι θεωρούνται έλλογα και νοήμονα όντα, επειδή κατέχουν τον λόγο και μπορούν να επικοινωνήσουν με πολλούς τρόπους που βασίζονται σε οργανωμένες πεποιθήσεις, υποκειμενικές αντιλήψεις και κοινωνικούς κανόνες που διαμορφώνονται από την ατομική ή τη συλλογική ηθική. Η διάκριση του ανθρώπου ως ανώτερου από τα υπόλοιπα είδη ακολουθεί την αναλογία αυτή και λέγεται σπισισμός (speciesism) –ή αλλιώς ειδισμός. Ο όρος είναι προϊόν της σκέψης του ψυχολόγου Richard Ryder, αλλά προσδιορίστηκε από τον Singer αναλυτικότερα ως η διάκριση και η διαφορετική μεταχείριση των ζώων ανάλογα με το είδος τους και η μεροληπτική στάση απέναντι στο δικό μας είδος, κατά των άλλων ειδών. Ο ειδισμός είναι μία μορφή διάκρισης και ρατσισμού που παρατηρείται στη συμπεριφορά που έχει ο άνθρωπος απέναντι στα ζώα.
Ωστόσο, οι άνθρωποι είναι κι αυτοί ζώα, δηλαδή, έμβια όντα. Η σχέση τους με τα υπόλοιπα ζώα αντικατοπτρίζει τη διεπαφή τους με το φυσικό περιβάλλον γενικότερα και θα μπορούσε να γίνει αντιληπτή ως ένα υποσύνολο της σχέσης τους με τη φύση.
Εν τέλη, το ζήτημα δεν είναι εάν τα ζώα έχουν λογική ή όχι ή ακόμη και το είδος της λογικής που έχουν ή το ποσοστό κατανόησης τους. Αλλά τι κάνει ο άνθρωπος σε σχέση με τα πλάσματα αυτά.
Υπό το πρίσμα των ανωτέρω η Διεπιστημονική Ομάδα Παρέμβασης με τη Βοήθεια Σκύλου "Κυνός Νους - Μελάμπους" λέγοντας «κυνός νους» δηλώνουμε ότι:
Τα ζώα είναι ίσα με τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από το είδος τους.
Τα διαφορετικά χαρακτηριστικά των ζώων δεν μπορούν να αποτελούν αιτία για την υποτιμητική συμπεριφορά μας απέναντί τους, και
Η συνύπαρξη ζώων και ανθρώπου που πετυχαίνετε με την αλληλεπίδραση, είναι ευεργετική για τους ανθρώπους και τα ζώα ποικιλοτρόπως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου