Συχνά, άνθρωποι που επιζητούν λύση, σε κάποιο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν, μέσω της παρέμβασης με τη βοήθεια σκύλου, έρχονται αντιμέτωποι με το εξής δίλημμα:
"Να απευθυνθώ σε ειδική Διεπιστημονική Ομάδα ή να αποκτήσω και να εκπαιδεύσω τον δικό μου σκύλο;"
Στο παραπάνω ερώτημα θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε συνοπτικά παρακάτω.
Ο άνθρωπος χρησιμοποιεί τη λεκτική του ικανότητα, τη συμβολοποίηση μέσα από το λόγο για να εκφράσει και να επικοινωνήσει τις σκέψεις και τα συναισθήματα του. Ο σκύλος, στην προκειμένη περίπτωση, δύναται να αποτελέσει το μέσο με το οποίο ο άνθρωπος καταφέρνει να εξωτερικεύσει τα ψυχοδιανοητικά του αυτά βιώματα. Στην περίπτωση δε που αναφερόμαστε σε ανθρώπους με ειδικές δεξιότητες (κινητικά προβλήματα, προβλήματα όρασης κλπ), ο σκύλος αποτελεί τον "απαραίτητο βοηθό" στην καθημερινότητά τους.
Απαραίτητο συστατικό για την υλοποίηση όλων αυτών είναι η εμπέδωση του "δεσμού" μεταξύ ανθρώπου και σκύλου. Ο άνθρωπος διαθέτει έμφυτη την ανάγκη δημιουργίας
συναισθηματικών δεσμών μέσω των οποίων ενδυναμώνει την αυτοπεποίθησή του
και ενισχύει την αυτοεικόνα του, στοιχεία που προωθούν την επίτευξη των
θεραπευτικών στόχων. Οι δεσμοί αυτοί αφορούν και αναπτύσσονται και μέσω της αλληλεπίδρασης του ανθρώπου με τα ζώα. Σύμφωνα με το επιστημονικό περιοδικό ανθρώπινης συμπεριφοράς και εξελικτικής έρευνας (Journal of the Human Behavior & Evolution Study), διαμορφώνουμε σχέση με τα κατοικίδια μας με παρόμοιο τρόπο όπως με τους ανθρώπους.
Ο στόχος της παρέμβασης είναι η βελτίωση των γνωστικών, συναισθηματικών, κοινωνικών και σωματικών λειτουργιών του ωφελούμενου, και επομένως απαιτείται ένα στοχευμένο και δομημένο πρόγραμμα στο οποίο πραγματοποιείται η εισαγωγή ενός σκύλου, που πληρεί συγκεκριμένα κριτήρια, στη θεραπευτική διαδικασία και έχει εκπαιδευτεί κατάλληλα, ως αναπόσπαστο και ζωτικό μέρος αυτής. Επιπρόσθετα, αυτου του είδους η παρέμβαση σχεδιάζεται και εφαρμόζεται από ειδικούς επιστήμονες
του τομέα παροχής υγείας, οι οποίοι έχουν επιπλέον εκπαιδευτεί για τα
συγκεκριμένα προγράμματα.
Στο σημείο αυτό πρέπει να τονιστεί ότι, η εξεύρεση του κατάλληλου και ικανού ζώου είναι μία αρκετά δύσκολη και χρονοβόρα διαδικασία, η οποία απαιτείται να γίνει, κατά τη γνώμη μας, από εξειδικευμένο προωπικό (κτηνίατρο, συμπεριφοριστή και εκπαιδευτή σκύλων παρέμβασης). Επίσης, η ίδια η εκπαιδευτική διαδικασία του σκύλου είναι αρκετά χρονοβόρα (από 6 έως 16 μήνες) και ενέχει την ματαίωση και διακοπή της, εάν σε κάποιο στάδιο της απαιτούμενης αξιολόγησης της εκπαιδευτικής εξέλιξης του σκύλου, αυτός κριθεί ως μη κατάλληλος για περαιτέρω αξιοποίηση. Τέλος, πρέπει να αναφερθεί το αρκετά υψηλό κόστος που απαιτείται για την εν λόγω διαδικασία.
Σε όλα τα παραπάνω θα πρέπει να προσθέσουμε και τη σημασία της ενδεχόμενης απώλειας του κατοικιδίου μας. Η επιστήμη, πλέον, έχει ερευνήσει και έχει πειστήρια πως το πένθος ενός αγαπημένου κατοικίδιου δεν είναι ασυνήθιστο και για την ακρίβεια, είναι ένα αληθινό και έγκυρο βίωμα. Η απώλεια τραυματίζει. Μιλάμε στην ουσία για μια θεωρία τραυματισμού. Οι τραυματικές αυτές καταστάσεις έχουν πάρα πολύ μεγάλη, καθοριστική μπορούμε να πούμε σημασία για τη προσωπικότητα μας. Συνεπώς, η ενδεχόμενη απώλεια ενός σκύλου παρέμβασης θα έχει πιθανόν πολλαπλάσια αρνητική επίπτωση στη ψυχοσυναισθηματική κατάσταση του ωφελούμενου, γεγονός που πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη στο ενδεχόμενο υιοθεσίας ενός τέτοιου σκύλου.
Εν κατακλείδι, η επαφή με έναν σκύλο κατέχει σημαντική θέση στη ζωή πολλών ανθρώπων
καθώς η παρουσία τους και μόνο μπορεί να συμβάλλει στην ψυχική ηρεμία και
ευημερία τους. Ωστόσο, φαίνεται πως οι σκύλοι μπορούν να προσφέρουν πολλά
περισσότερα εντασσόμενοι σε μια εξειδικευμένη διεπιστημονική ομάδα παρέμβασης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου