Οι άνθρωποι σκεφτόμαστε σαν να υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα μεταξύ των δικών μας μορφών επικοινωνίας και αυτών των ζώων. Σαν η γλώσσα των ανθρώπων να είναι ανώτερη και να μην μπορούν τα άλλα ζώα να έχουν πρόσβαση σε αυτή. Οι ανθρώπινες γλώσσες έχουν δομή, σύνταξη και γραμματική και κάθε μία από αυτές είναι ιδιαίτερη. Είναι αυτή η αλήθεια;
Ο στοχασμός επί της γλώσσας είναι ένα πολλά υποσχόμενο εργαλείο στην αλληλεπίδραση με τα άλλα ζώα, δεδομένου ότι άνθρωποι και ζώα βρίσκονται παντού και επικοινωνούν καθημερινά μεταξύ τους.
Η γλώσσα γίνεται έτσι η γέφυρα ανάμεσα σε διαφορετικούς κόσμους, του ανθρώπου και των ζώων. Αν κατανοήσουμε καλύτερα την γλώσσα των ζώων, αν παρατηρήσουμε και ακούσουμε καλύτερα τα ζώα, θα εξηγήσουμε και θα τα καταλάβουμε καλύτερα, με αποτέλεσμα να ζήσουμε αρμονικά όλοι μαζί.
Πρόσφατες μελέτες δείχνουν πως οι γλώσσες των ζώων έχουν σύνθετη δομή, μπορούν να είναι συμβολικές ή αφηρημένες και να αναφέρονται σε καταστάσεις του παρελθόντος ή του μέλλοντος. Κάποιες από αυτές τις κατανοούμε από τη φύση μας, κάποιες μερικώς και κάποιες άλλες αποτελούν μυστήριο, δεν τις αντιλαμβανόμαστε μιας και βρίσκονται εκτός του εύρους όσων μπορούμε να δούμε, να ακούσουμε ή να μυρίσουμε.
Η σχέση μεταξύ σκύλων και ανθρώπων είναι μοναδική επειδή εξελίχθηκαν μαζί και εν μέρει είναι θέμα πολιτισμού.
Οι σκύλοι άρχισαν να γαβγίζουν για να επικοινωνήσουν με τους ανθρώπους, και οι άνθρωποι έμαθαν να ακούν και να κατανοούν αυτό το γάβγισμα. Μελέτες έδειξαν ότι οι άνθρωποι μπορούν να καταλάβουν τη διάθεση των σκύλων από ηχογραφήσεις γαβγισμάτων, καθώς και να καταλάβουν τι θέλει ένας σκύλος από την ένταση ενός γρυλίσματος που έχει ηχογραφηθεί.
Οι σκύλοι μπορούν να κρίνουν από φωτογραφίες τμημάτων ενός προσώπου πώς αισθάνεται το εικονιζόμενο άτομο και ακόμα πιο εύκολα από τις φωνές των ατόμων αυτών. Μπορούν να διαβάσουν τις ανθρώπινες χειρονομίες και τις εκφράσεις του προσώπου.
Μέσα από τη μακρά κοινή ιστορία και τη διαδικασία της εξημέρωσης οι σκύλοι έχουν προσανατολιστεί προς τους ανθρώπους και το αντίστροφο. Αυτός ο αμοιβαίος προσανατολισμός έχει επίσης γενετικό αντίκτυπο. Πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι όταν ένας άνθρωπος και ο κατοικίδιος σκύλος του κοιτάζονται, παράγουν και οι δύο ωκυτοκίνη, την ορμόνη της αγκαλιάς, όπως ακριβώς συμβαίνει με τους ανθρώπους που αγκαλιάζουν τον αγαπημένο τους ή το μωρό τους.
Οι σκύλοι συμμετέχουν ενεργά σε αυτή τη διαδικασία και συμβάλλουν στη διαμόρφωση του αποτελέσματος, τόσο σε πολιτισμικό και κοινωνικό επίπεδο, όσο και σε ατομικό, μέσω της σωματικής και υλικής φύσης αυτής της αλληλεπίδρασης. Η επαφή και η κίνηση με τον σκύλο αλλάζουν το σώμα και το μυαλό του ανθρώπου, ανταποκρινόμενοι στις φερομόνες και στην ωκυτοκίνη και στέλνοντας σήματα με τις σωματικές αντιδράσεις τους.
Οι λέξεις παίζουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση ενός κοινού κόσμου με τον σκύλο. Όταν ένας άνθρωπος μαθαίνει σε έναν σκύλο μια λέξη, τότε διευρύνεται ο κόσμος όχι μόνο του συγκεκριμένου ζώου, αλλά και του συγκεκριμένου ανθρώπου. Οι σκύλοι δεν είναι παθητικοί δέκτες πληροφοριών, μέσω των ενεργειών τους επηρεάζουν την τελική αλληλεπίδραση. Αυτή η διαδικασία δεν έχει τέλος και μεταξύ ανθρώπων και σκύλων που είναι μαζί για χρόνια, η κατανόηση λέξεων και προτάσεων μπορεί να συνεχίσει να αυξάνεται με την πάροδο των χρόνων.
Όλα τα έμβια ζώα γεννιόμαστε με τη γλώσσα ήδη μέσα μας. Το μόνο που χρειάζεται είναι να αποκαλυφθεί και ο άνθρωπος παίζει σημαντικό ρόλο σε αυτή τη διαδικασία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου